第38頁(第2/2 页)
了推阿周的肩膀,「你別不理我啊,我去就是了。」
阿周這才緩緩睜開眼睛,輕輕從嘴裡吐出個「乖」來。
用句時髦的話說,吳翼是個拖延症晚期,可阿周卻雷厲風行,就連白天看店時,心裡想得也是進城打工的事兒。當天晚上,阿周就跟吳爺爺說了自己的想法。吳爺爺年輕時也曾讀過幾年書,遠比年幼的吳翼有見識,他連連點頭,又囑咐了好些話,無非是吳翼年紀小,阿周要多照顧他云云。
吳翼性格拖拖拉拉的,收拾個行李要收拾好幾天,明明沒什麼東西,卻挑挑揀揀拾掇出一箱子的零碎來。氣得阿周忍不住罵娘。好不容易收拾好了,第二周,就拉著吳翼要跟吳爺爺辭行。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。