第130頁(第2/2 页)
這顆洇濕的星星上,有墨跡暈染顯現。
裡面有字。
隱隱看得出個「子」字。
孟紓楞了下,腦子裡尚且空白一片,手卻先行將其拆開了。
孟紓,天天開心。
孟紓手指顫動,唇瓣微張,不知道做何反應。
她看著手裡的細長字條,上面的字跡已經發暗,還被水暈過了,墨色往外暈染,卻還是能夠辨別出上面的字體。
出自謝河野之手。
字跡狂放不羈。
如他一般。
孟紓呼吸微窒,手又伸向了玻璃罐子,打開了下一顆。
孟紓,萬事從願。
孟紓,花香滿徑。
孟紓,百事從歡。
孟紓,春祺夏安。
孟紓,秋綏冬禧。
……
那陣風。
將那些年少時羞澀的心思、藏匿在土壤里不曾見光的秘密、少年那企圖拷貝進時光的臭屁模樣破土見光——hr
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。