第113頁(第2/2 页)
總不會真是想學桌球吧?
他想不通,卻也不好明問,只能訕笑著答話:「好,有機會一定跟朝總打兩局。」
兩人就這麼聊著桌球,聊了整整三個多小時,直到該吃午飯了,朝霧這才放范躍宏走。
范躍宏回到自己的辦公室,剛坐下,凳子還沒捂熱,他的師兄弟們立刻圍了上來,七嘴八舌的問:「范哥,朝總叫您過去幹嘛呀?怎麼呆了一上午才出來?」
「沒幹什麼。」范躍宏不耐煩的攆人道,「就讓我匯報了下工作,起開起開,別都圍在我這兒,上班兒呢!」
「還上什麼班啊,都中午,還吃飯了!」范躍宏的一個師弟大聲喊道,「而且匯報工作能匯報一上午?李哥過去匯報工作,半個小時就出來了。」hr
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。