第6頁(第2/2 页)
了一手灰。燈光也灰濛,只得一步步慢下來,拐角處互相攙扶一下,想起當年倆人在樓道里蹦蹦跳跳,身輕如燕,感嘆世事無常,不由鼻頭髮酸。
李家阿奶在灶披間餵貓吃魚骨頭,聽到響動望過來,笑眯眯說,姐倆感情霞氣好。
玉寶玉卿笑笑不響。
出了灶披間,夜風穿堂過弄,濕意絲絲撲面,倒讓人精神一振。玉寶說,我上去拿洋傘。玉卿說,這點小雨,勿用麻煩,出了弄堂口就是公交車站。玉寶便沒回去,走兩步說,今天妹夫沒來?玉卿說,嗯,張國強怕陌生。玉寶說,原來妹夫叫張國強,我們算陌生麼?玉卿不語。玉寶嘆口氣說,我一直希望玉卿比我和玉鳳過得幸福。玉卿反問,啥叫幸福?玉寶被問住了。hr
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。