第13頁(第2/2 页)
天賜飯都不夠形容,結果話音剛落,前後都笑的前仰後合,尤其是后座的余颺,笑的手中菸灰抖得不停落在皮坐上了,也不見人心疼,猶自笑的開心。
余颺樂不可支;「木頭這句話,非常有道理啊。」
遆景掃了他一眼,把鏡子扔回去,看都不看自己天妒人羨的臉,扣上帽子閉眼睡覺。
「你不是反省去了嗎。怎麼警局傷還嚴重了?」余颺掃著他下巴的傷口問。
遆景:「碰見了幾個方專的。」隔壁方藍職業學校,裡面學生大多混社會的,打架鬥毆,逞凶斗惡,一個比一個狠。
余颺照鏡子動作一頓,皺眉看他:「沒出什麼事吧?」
「呵,能出什麼事。」遆景滿不在乎。
余颺放下心,收回目光,接著照起來。「你說,你爸怎麼捨得現在才撈你。」
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。