第112頁(第2/2 页)
到以後,她的媽媽可能就要離她和爸爸而去,她沒忍住,眼淚就簌簌地掉了下來。
白梓岑遠遠地就看見梁語陶在抹眼淚,心裡疼得像是被針扎了,忙不迭地跑過去將梁語陶抱進了懷裡。站在她身後的梁延川見她健步如飛,還不忘囑咐她跑慢點。
白梓岑半蹲在地上,將梁語陶摟進懷裡,輕拍著她柔軟的小肩膀,耐心地哄著:「小陶陶是不是在幼兒園裡被欺負了?是小舟不陪你玩了,還是跟其他小朋友鬧彆扭了?」
梁語陶揉著眼睛,嘟起唇望著白梓岑。她認認真真地盯著她看了很久,才像是情緒崩潰似的,一把摟住了白梓岑的脖子:「媽媽,你不要生病,你不要死,陶陶不要你離開我。」
這下子,倒是白梓岑一頭霧水了。
如果覺得不錯,記得收藏網址或推薦給朋友哦拜託啦 ()
||
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。