第20頁(第2/2 页)
傻兮兮的林晩星。
傻子總是回出醜的,不然怎麼能稱之為傻子呢。
「他的病,我也略有耳聞,老二你腿不太好又沒辦法照顧他,我覺得應該把他送到醫院接受治療比較好。」
「林少爺,我作為懷安的大哥,長兄如父,當然事事考慮到前面來,送你去醫院也是為你好,就不知林少爺,覺得我這個決定如何啊。」
林晩星低著頭像是沒聽見一樣,繼續小口小口吃著菜,一桌子上的人齊刷刷盯著那個傻子,看他到底是怎麼回事。
「星星,大哥問你話呢!」沈懷安笑著小聲和他說了句。
突然被叫到的林晩星茫然的抬頭,他正津津有味吃著排骨,剛才發生的事情他都沒聽見。
他呆頭呆腦地放下手裡筷子,咽下最後一口菜後,衝著沈泰民說:
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,点击下一页继续。